Peking express- HCMC-Can Tho

Vanmorgen rond 12.00 uur ben ik met de taxi vertrokken naar de ticketverkoop van de kaartjes naar Can Tho. Het was een soort postoverslag, ik had het niet herkend als zijnde de ticketoffice.
Daarna met een minivan naar het busstation, net als je denkt dat er niemand meer bij kan, past er altijd nog iemand bij. Ze gingen nog net niet in de hut koffer. Innerlijk moet ik er wel om lachen.
Daarna rond 13,00 uur in een luxe touringkar, met roze gordijntjes. Ik plof ergens neer, maar er wordt duidelijk gemaakt, dat er een plaats nummer op mijn briefje staat. Oeps, mijn Vietnamees is niet zo goed.
De bus heeft een airco, echter die deed het niet echt.
Wel krijgt iedereen een flesje water en een verfris doekje.
Na 1 uur toch ff gestopt, plassen en even snel een soort Boa Poa broodje gegeten. Kosten 16.000 Dong, niet echt duur dus.
Snel weer terug in de bus, en hobbel de bobbel naar Can Tho. Wat mij op valt is dat de bruggen over de Mekong mooi zijn, maar dat de hoogte van de wegen niet aansluit bij de hoogte van de brug. Na elke brijg moet er dus flink afgeremd worden om redelijk op de weg terug te komen.
Op het busstation in Can Tho, bel ik Phuong, die met zijn scooter naar mij toekomt. Ik wordt weer in een minivan gehesen en wederom is hij vol en blijken er toch nog 2 zakken rijst en 3 mensen bij te kunnen, daar kunnen we in Nederland nog iets van leren.
IK arriveer op de hoek van de straat en loop naar ons huis. Geen vrijwilliger te bekennen, die werken tot 16 uur. Ik fris mij een beetje op en voor ik het weet zit ik achter op de brommer van Phuong, die mij een toer geeft door Can Tho. Wat een belevenis... tussen de brommer voel je je toch wel veilig moet ik zeggen. Geen probleem dus. Na een luxe cappucino, laat hij mij een Pagode zien waar wierook spiralen hangen, die branden 20 dagen. Hiermee bidt je voor bepaalde mensen. Daarna hebben we noedels gegeten in een straat tentje, nou heerlijk. En dit alles met de brommer, die overigens maar 25 rijdt.
Phuong heeft mij afgezet bij ons huis. Daarna heeft hij nog wat uitgelegd over het prject waar ik morgen naar toe ga.
Toen ik even rustig zat te bellen met Edje, kwamen Erik en Suzie thuis. Erik, komt uit Zwolle en is 42 en Suzie is 28 en komt uit Utrecht. Suzie is hier 3 maanden geweest en gaat bijna weer weg. Samen met hen op de fiets naar de Supermarkt. Er zijn maar weinig verkeersregels, toch voelt het wel veilig als je fietst, niet dat er verlichting op zit, hopen maar dat ze je zien.
Na nog wat drinken bij Mister Chang ( of zoiets) bleek bij thuiskomst, dat ik mijn rugzakje met boodschappen was vergeten, dus ik ben nog even met de fiets in het donker alleen terug gefietst. Wederom een belevenis.
Tot nu toe is het lachen, morgenochtend weer door de pekingexpress met de fiets, naar prject nummer 1.