Een geweldige dag
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen
14 Januari 2014 | Vietnam, Vĩnh Long
Vanmorgen begon de werkweek weer. Voor dag en douw fietste ik met Lydia en Ineke naar Nieph Cau, de werkplaats voor gehandicaptern. We waren met 3 teachers en hebben besloten om met de computer te werken. Het liedje op You Tube : 5 little monkey's are jumping on the bed, was een groot succes. Ze zochten verder zelf naar andere kinderfilmpjes.
Na een gezamelijke afsluiting gingen Lidia, Ineke en ik nog even bij Thien an kijken. Marina gaf daar les, maar om te voorkomen dat ze afgeleid zouden worden zijn we snel weer weg gegaan.
Hierna thuis even gekletst, een kipmaaltijd gegeten en ebij mister Hue koffie gedronken.
Na de middag stond City Orphans op het programma, samen met Els en Erik. Erik zijn fiets was kapot, du die kwam wat later.
Els had knutselspullen meegenomen en omdat vorige week de kleurplaten zo'n succes waren, was na het spelen met de spullen al snel tijd voor de tafeltjes opzetten en stoeltjes erbij. Alle kindjes waren super enthousiast . Op een gegeven moment kwamen de muizentrapjes weer te voorschijn en maakten we er armbandjes en enkelbandjes van. Op de achter grond kinderliedjes op zń vietnamees, die de kindjes meezingen. Echt zo als ik vroeger met mijn kinderen deed.
Na de kleuters naar de gehandicapte vrouwen. De head nurse verwelkomt mij en ik krijg gelijk een kindje toegewezen, met een gebaar, omdat ik haar op de arm neem. Het is hier de gewonte om de gehandicapten altijd liggend op de grond eten te geven, zelfs als ze een goede rompbalans hebben. Dat is er niet uit te kijgen, dat zijn ze zo gewend. 1 kind is brood mager, maar eet nu weer lag te huilen. Ik luier verschoond. Geen pampers maar stoffen driehoeken met een dikke lap laken erin. Daarna haar opgetild en naar buiten gegaan. Ze geeft alleen dierlijke geluiden en nu, terwijl ik kinderliedjes voor haar zong in de schaduw ontspande ze, legde haar hoofd tegen mijn huid en zaten we daar heerlijk te relaxen.
De verzorgsters vinden mij geweldig leuk, we lachen wat af, terwijl ik hun taal niet spreek. De hoofdzuster is ook erg leuk.
Na deze tijd gingen we naar de peuters. Nog voor ik mijn rugzak af kond doen had ik al een baby in mijn handen en een fles. De peuters liepen te dansen op de gang in het voorportaal. Allemaal blij om ons weer te zien. Ik ben bij de baby's gebleven terwijl Els en Erik bij de peuters waren. De verzorgsters waren lief en deden leuke dinge met de peuters. De baby;s werden verschoond en kregen een fles. In die kamer liggen 5 kleine baby's 2 kinderen van onder de 1 jaar ( denk een maand of 11) en 2 gehandicapte kinderen. We gingen pas om 17.30 uur weg en wat bleek, dat de peuters toen naar buiten gingen spelen. Dus dat verhaaltje over nooit buiten komen is dus NIET waar. Gelukkig.
Er kwam ook een verpleegkundige, die medicijnen deelde en de temperatuur bij een meisje meette, dit meisje bleek 39,5 axillair te hebben. De verpleegkundige gaf haar een intramusculaire injectie en deed dit perfect zoals het hoort. Ook ontdekte ik dat er gewoon uitzuig en zuurstof benodigdheden zijn. Kortom, daar wordt ik blij van.
Bij de was vrouw mijn was opgehaald( voor 0,60 eurocent) en 2 broodjes Bao Pao ( samen 0,60 eruocent) en deze thuis lekker opgegeten.
Vanavond zijn we met 2 studenten Engels wat wezen drinken en zj hebben ons uitgenodigd om morgen naar de afsluiting van het jaar voor Tet te komen op de unversiteit. Erg leuk.
Tet is het nieuwjaar hier en wordt gevierd op 31 januari. De student is 21 jaar. Leuk om te weten is, dat baby's hier al 1 zijn( in hun 1e jaar) Iedere Tet wordt iedereen 1 jaar ouder, dus niet hun verjaardag.
Dat is ff anders.
Nadat we thuis kwamen hebben we nog lekker Thee gedronken met zń 5en en smakelijk gelachen en gedold.
Morgen weer vroeg op denk ik, na een geweldige positieve dag.
Na een gezamelijke afsluiting gingen Lidia, Ineke en ik nog even bij Thien an kijken. Marina gaf daar les, maar om te voorkomen dat ze afgeleid zouden worden zijn we snel weer weg gegaan.
Hierna thuis even gekletst, een kipmaaltijd gegeten en ebij mister Hue koffie gedronken.
Na de middag stond City Orphans op het programma, samen met Els en Erik. Erik zijn fiets was kapot, du die kwam wat later.
Els had knutselspullen meegenomen en omdat vorige week de kleurplaten zo'n succes waren, was na het spelen met de spullen al snel tijd voor de tafeltjes opzetten en stoeltjes erbij. Alle kindjes waren super enthousiast . Op een gegeven moment kwamen de muizentrapjes weer te voorschijn en maakten we er armbandjes en enkelbandjes van. Op de achter grond kinderliedjes op zń vietnamees, die de kindjes meezingen. Echt zo als ik vroeger met mijn kinderen deed.
Na de kleuters naar de gehandicapte vrouwen. De head nurse verwelkomt mij en ik krijg gelijk een kindje toegewezen, met een gebaar, omdat ik haar op de arm neem. Het is hier de gewonte om de gehandicapten altijd liggend op de grond eten te geven, zelfs als ze een goede rompbalans hebben. Dat is er niet uit te kijgen, dat zijn ze zo gewend. 1 kind is brood mager, maar eet nu weer lag te huilen. Ik luier verschoond. Geen pampers maar stoffen driehoeken met een dikke lap laken erin. Daarna haar opgetild en naar buiten gegaan. Ze geeft alleen dierlijke geluiden en nu, terwijl ik kinderliedjes voor haar zong in de schaduw ontspande ze, legde haar hoofd tegen mijn huid en zaten we daar heerlijk te relaxen.
De verzorgsters vinden mij geweldig leuk, we lachen wat af, terwijl ik hun taal niet spreek. De hoofdzuster is ook erg leuk.
Na deze tijd gingen we naar de peuters. Nog voor ik mijn rugzak af kond doen had ik al een baby in mijn handen en een fles. De peuters liepen te dansen op de gang in het voorportaal. Allemaal blij om ons weer te zien. Ik ben bij de baby's gebleven terwijl Els en Erik bij de peuters waren. De verzorgsters waren lief en deden leuke dinge met de peuters. De baby;s werden verschoond en kregen een fles. In die kamer liggen 5 kleine baby's 2 kinderen van onder de 1 jaar ( denk een maand of 11) en 2 gehandicapte kinderen. We gingen pas om 17.30 uur weg en wat bleek, dat de peuters toen naar buiten gingen spelen. Dus dat verhaaltje over nooit buiten komen is dus NIET waar. Gelukkig.
Er kwam ook een verpleegkundige, die medicijnen deelde en de temperatuur bij een meisje meette, dit meisje bleek 39,5 axillair te hebben. De verpleegkundige gaf haar een intramusculaire injectie en deed dit perfect zoals het hoort. Ook ontdekte ik dat er gewoon uitzuig en zuurstof benodigdheden zijn. Kortom, daar wordt ik blij van.
Bij de was vrouw mijn was opgehaald( voor 0,60 eurocent) en 2 broodjes Bao Pao ( samen 0,60 eruocent) en deze thuis lekker opgegeten.
Vanavond zijn we met 2 studenten Engels wat wezen drinken en zj hebben ons uitgenodigd om morgen naar de afsluiting van het jaar voor Tet te komen op de unversiteit. Erg leuk.
Tet is het nieuwjaar hier en wordt gevierd op 31 januari. De student is 21 jaar. Leuk om te weten is, dat baby's hier al 1 zijn( in hun 1e jaar) Iedere Tet wordt iedereen 1 jaar ouder, dus niet hun verjaardag.
Dat is ff anders.
Nadat we thuis kwamen hebben we nog lekker Thee gedronken met zń 5en en smakelijk gelachen en gedold.
Morgen weer vroeg op denk ik, na een geweldige positieve dag.
-
14 Januari 2014 - 20:35
Sanne En Marc:
Dat leest weer heerlijk! Bijzonder hoe je dat kindje zo kon laten ontspannen, zeker een geweldige dag! Op naar morgen wat wel weer een dag zal worden met verassingen en bijzondere momenten, enjoy!! Xxx -
14 Januari 2014 - 20:38
Ome Wim Fraanje:
Hoi Heleen met bewondering voor wat je daar doet en soms voor elkaar krijgt,lees ik je verslagen die ik van je moeder door gestuurd krijg
Groetjes ome Wim -
15 Januari 2014 - 15:29
Nieke:
Ha Heleen, wat een verhalen. Kan me er zoveel bij voorstellen, heerlijk om te lezen en even bij weg te dromen . En wat schrijf je veel elke dag!! Zo te lezen geniet je enorm, super!
Liefs Nieke -
15 Januari 2014 - 16:36
Ge:
O Heleen word je niet moe van alles wat je meemaakt?Mens je word van hot naar her gesleeptIk denk echtrdat je opgebrand bent als je weer terug bent Maar ik ben nog steeds geintereseerd in alles wat je doet daar.Vandaag is het hier druilerig weer ,geen zon dus.Ben vanmorgen naar de bib geweest.Moest de auto in de parkeergarage parkeren.Toen merkte ik dat mijn heup opratie geen overbodige luxe is Mens dat was afzien Maar ik ben weer vcoor 9 weken onder de pannen wat mijn boeken betreft Heb niets op f.b gezien van Iris Nou dat was het weer voor nu Groeten uit Arnhem.
-
15 Januari 2014 - 16:45
Heleen Fraanje:
Nou mam, ik wordt niet gek, het is allemaal leuk en de afstanden zijn echt niet ver. Hooguit 6 km op de fiets. Tja je heup, die heeft de langste tijd gehad, dus nog ff doorbijten.
Ben volgende week weer thuis, vrijdag. Tot dan. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
