Van Universiteit naar Hospital

Vandaag is het woensdag, alweer 2 weken geleden dat ik vertrok naar Vietnam. Voor mij is het voorbijgevlogen. Ik denk dat dat ook komt omdat de weken van dinsdag tot zaterdag zijn.
Vanmorgen hadden Irene en ik een afspraak met mister Magic en zijn vriendin. De klas van zijn studie jaar, studie Engels en hun professor hadden ons uitgenodigd om het Tet feest met hen te vieren. Achter op de brommer gingen we naar de universiteit. Een grote met wel 2000 studenten. Het kwam vrolijk over daar. De hele klas was zeer opgewonden dat wij als buitenlanders bij hen willen zijn. Het feest bestond uit karaoke en 2 quizzen. De klas werd in 2en gedeeld en Irene en ik waren beiden teamcoach. Hilarisch. We deden vrolijk mee , alhoewel we geen karaoke deden, hebben we wel wat Nederlandse kinderliedjes voor hen gezongen.
Bij Tet krijgt iedereen een envelop met Lucky Money, wie dit betaald is niet helemaal duidelijk. Het Tet is eigenlijk een combinatie van sinterklaas, kerst en oud en nieuw. Overal zijn gele afrikaantjes te koop en ook gele chrysanten. De winkels en kantoren worden versierd met gele bloemen. Ook wij kregen een envelop met 10.000 Dong ( 0,30 cent) Heel aardig.
Na de universiteit snel naar huis en door naar het ziekenhuis. De vrouwen waren al de groentes aan het snijden. Ik denk dat ik wel 10 kilo sperziebonen ( Dai) heb schoongemaakt. De kwaliteit van die bonen is heel goed. Ze krijgen de groente gratis en wat over is gaat naar de pagode. Ze maken altijd een soort prutje wat bij de rijst kan. En daarbij Tofu of soja. Wel lekker.
Na 2 uur schillen en snijden was het 14.00 uur. Tijd om Engelse les te geven aan de directeur en iedereen, die er bij wil zijn, vandaag ongeveer 7 man. Erg leuk, ze zijn erg gemotiveerd. de directeur heeft een bovenbeenamputatie en geen prothese, rijdt toch gewoon rond op zijn scooter.
IK liep langs de apotheek op het terrein. Ze maken zelf medicijnen, er worden dingen gedroogd, soorten hout, bast, druven appels en vis. Dit gaat allemaal in de opslag en daar maken ze puur biologische medicatie van. Mooi om te zien.
Het eten werd om 15.00 uur geserveerd en om 16.00 uur moest ik weer helpen, scheppen, Mob, Hai Bah, Bon ( 1,2,3,4 scheppen). De vrouw die ik hielp was niet zo tevreden over mij schep kunsten.
Na het hospital naar de stad doorgefietst, even tijd voor mij zelf, kopje koffie , even Ed bellen bij de Wifi . Kom ik Phuong tegen met onze nieuwe vrijwilligster, Emma. Toen ik weg ging kwam ik ook nog 4 andere vrijwilligsters tegen, en kwam Susi met haar vriend langs. Zij heeft hier 3 maanden gewoond en laat nu Can Tho zien. Ik zie haar het weekend nog op Phu Cocq. Zij zitten in de bungalow naast mij aan het strand. Erg gezellig.
Rond 18.00 uur ben ik naar de massage gegaan. 19.30 uur kwam ik gekneed eruit en heb ik een broodje Boa Pao gegeten thuis en hebben we met z'n 8 en nog wat gedronken. Het huis is nu vol er zijn 8 vrijwilligers.De meesten gaan nog 6 weken reizen na dit avontuur. Ik ben wel blij dat ik volgende week naar huis ga, alhoewel ik geen heimwee heb.

Vandaag kreeg ik een bericht van het bedrijf van de fixatie bandjes. Ze kosten 2,95 euro per stuk exl. btw. Ik koop een doos van 60 stuks en die zetten we hier in huis. ( 149,90 exl. BTW) De vrijwilligers zullen de bandjes dan in city introduceren. Ik zal volgende week de hoofdzuster de foto's laten zien van de bandjes en laten weten dat ze er aan komen.

Trouwens op het kaartje staat onze straat : B24, in het verlengde van B24 staat ons huis.

Morgen vroeg weer naar Nieph Cau, dus wel te rusten allemaal.